30 March, 2010
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ
Η βια δεν μας χτύπησε την πόρτα μας την γκρέμισε..Κι ακόμα συζητάμε.Απο μια πλευρά καλό κι αυτο.Το ανησυχητικό θα ταν να πάψουμε να μιλαμε...Όπως για τόσα ...Παράδειγμα για τους άνεργους μιλα ουσιαστικά κανείς; Για την καταπολέμηση των ναρκωτικών; ουτε καν για τους νεκρους απ τα τροχαία....Ελα μωρε εμείς είμαστε..απέξω..
Τα μεγαλα προβλήματα ειναι πολύ μεγάλα για να λυθουν..Τα μικρά πολυ μικρά για να μας απασχολήσουν.
Πολιτικά ζούμε το πιο παραδοξο.Πεντε χρόνια απραξίας,έξη μήνες σούπερ δραστηριότητας που άνοιξαν σχεδόν τα πάντα,η Ελλάδα θέλει ν αλλάξει και διαπιστώνει πως...πριν περνούσε καλύτερα.Η κερατένια η φυση μας δεν θέλει πειθαρχια.Μας λένε μα τώρα έχετε ελπίδες..Και απαντάμε αυτόματα,θα είχαμε, αν η Δικαιοσύνη ειχε κλείσει 10 φυλακή..
Τα ΜΜΕ και η Δικαιοσύνη μας ,αταλάντευτα κάνουν τα ίδια λάθη,ούτε πόντο δεν ήρθαν πιο κοντά στον πολίτη.
Ασε την οπτική του ανεργου.Ουτε η οικονομία,ούτε η φορολογία,ούτε η ασφάλεια του λύνει κανένα προβλημα ..Αυτος ένταξη και δουλεία θελει.Νοιωθει οτι η κοινωνία τον απέβαλε και του λεει οχι .Τον έθεσε εκτος.Νοιωθει εκτός και σε λίγο θα ...φέρεται και αναλόγως.Αυτος είναι ο μεγάλος κίνδυνος,αυτο το πρόβλημα ζητά τώρα λυση.Θα πρέπει γι αυτό να...δανειστούμε τωρα και να πληρώσουμε αργοτερα...Σε λίγο και να πληρώσουμε και να δανειστούμε και να προσπαθούμε, θαναι τόσο μεγάλο που δεν θα λύνεται με τίποτα..Αυτή η συμπεριφορά,αυτη η αντιμετώπιση,ακριβώς αυτή,ειναι η βάση του συντηρητισμού..Μ αυτες τις λογικές φτάσαμε ως εδώ,σε λίγο, παλι θα πούμε ...δεν παει αλλο..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment