18 January, 2011

ΤΟ ΜΕΤΑ ΑΠ ΤΗΝ ΟΡΓΗ.


Ολες οι συντεχνίες,οι επαγγελματίες συνδικαλιστές,τα πιο πολλα ΜΜΕ και σχεδόν ολόκληρη η αριστερά,πιστεύουν και πίστευαν, πως ΟΛΑ τα αιτήματα των εργαζομένων ειναι δίκαια.
Επειδή δεν ηταν -και φυσικά λογω διαφόρων κλεπτών και απατεώνων οδηγηθήκαμε στην οικονομική κρίση.
Ο Πολιτικός μας κοσμος,ευθύνεται λοιπόν για δυο κυρίως σημεία.Πρώτον για το πως αντιμετώπισε τα αιτήματά,δευτερον για το πως αντιμετώπισε τους κλέφτες।Για τα δυο αυτά σημεία περιμένουμε διορθωση-καθαρση।Δεν θα την δούμε ομως και απο εκει ξεκινά η οργη μας।Ούτε η αριστερά,ούτε τα κόμματα εξουσίας,ουτε οι...καθ οιανδήποτε τρόπο ωφελημένοι γίνεται να στραφούν κατα του εαυτού τους...
Σήμερα -αν ερωτηθουμε-δεν ξεκαθαρίσαμε ούτε το ένα ούτε το αλλο।Είδατε πουθενά διατυπωμένο το κοινωνικό αίτημα οχι άλλες χάρες σ αυτούς που διαμαρτύρονται;Ειδατε αλλαγες και αυστηρότερη αντιμετώπιση σ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις;Ποιο σημάδι είδατε που μας βεβαιώνει πως η...πολιτική λογική,άλλαξε;Τα πρόσωπα ναι,το γεγονός οτι ανοιξαν τα θέματα ναι,η ατμόσφαιρα επίσης।Ολα αναγκαία και καλα,όμως η οργή δεν φευγει।Το γιατί το ξέρετε και απο γνώση και απο ένστικτο।Και για ναμαστε απόλυτα ειλικρινείς η οργή,εχει μια ακόμα πηγή।Το οτι η ..δεξαμενή του Κράτους,στέρεψε και δεν εχουν ουτε οι εξυπνάκηδες λαμβάνειν॥Η ενδεχόμενη λύση περιλαμβάνει την ΑΝΑΠΤΥΞΗ δίκην μονοδρόμου।Περιλαμβάνει επίσης ,την εδραίωση του αισθήματος ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ।Ουτε για το ένα ουτε για το άλλο συζητάμε ευθέως।Πλάγια, περιστροφικά και εξ αντανακλάσεως κατι ψελλίζουμε।Μ εναν αργόσυρτο και βασανιστικό ρυθμό ,λες και είμαστε μόνοι και έχουμε άφθονο χρόνο μπροστά μας॥αντιμετωπίζουμε।την νεα πραγματικοτητα। Η εθνική τραγωδια εχει πρόβλημα χρόνου και εστιασμου του προβλήματος।Οι δε οικονομολόγοι προσθέτουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ύφεσης είναι η...αποδοχή της....

1 comment:

syn-epikouros said...

Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!
Πόσο προφητικοί είναι πολλές φορές οι ποιητές!